CHP’ye bir 'abi' lazım
Eskiden Refah Partisi’nin bir Oğuzhan Abi’si vardı.
Katı, inatçı, antipatik biriydi.
Pek sevilmezdi.
Ama siyaseti iyi bilirdi.
Kolay gaza gelmezdi, en az 8 hamle sonrasını hesaba katardı, temkin abidesiydi, karşı tarafın elindeki kozları iyi tahmin ederdi.
Refah Partisi’nin sayısız badireyi atlatmasında “Oğuzhan Abi”nin payı büyüktür.
AK Parti’nin de bir abisi var:
Bülent Abi!
“Bülent Abi”, bazen vicdanını konuşturarak, bazen ağlayarak, bazen ezip geçerek, bazen pot kırarak, bazen parti içindekilere bile ayar vererek kendine özgü bir “abilik” görevini ifa ediyor.
“Oğuzhan Abi tipi abilik” ile “Bülent Abi tipi abilik” arasındaki devasa farklar konusuna gelince...
Gayet normaldir bu farklar...
Sistem tarafından her daim horlanan “Refah Partisi’nin abi modeli” ile aldığı yüzde 50 oyla sistemin ta kendisi haline gelen “AK Parti’nin abi modeli”nin aynı olması beklenemez.
“Oğuzhan Abi modeli” küçük, dışlanan, horlanan, güçsüz ve sistem dışı bir partinin ortaya çıkardığı abilik modelidir.
“Bülent Abi modeli” ise büyük, muktedir, güçlü sistem partisinin ortaya çıkardığı abilik modelidir.
Gelelim CHP’nin durumuna.
CHP resmen ve alenen “abisiz” kalmış bir partidir.
Değil sekiz hamle sonrasını iki hamle sonrasını bile hesap edebilecek, “Durun yahu, ne yapıyorsunuz?” diyebilecek, çekilen reste karşı tarafın ‘Resti görüyorum’ diye karşılık verebileceğini anımsatacak, rakibin kıskıvrak yakalanabileceği değişik alternatifler üretebilecek, karşı tarafın elindeki kozları iyi okuyacak bir abi...
Yok, böyle bir abisi CHP’nin...
Öyle ki...
CHP’liler “Bir abimiz bile yok” diye ağlasalar yeridir.
Durun, hemen “İyi ama Deniz Abi ile Önder Abi ne güne duruyor” demeyin.
Çünkü...
Her iki “abi” de...
“Şu Kemal’in beceriksizliği iyice bir tescillense de bize alan açılsa” diye çırpınıp durmaktan başka bir şey yapmıyorlar.
Yani...
Onlar armudun pişip ağızlarına düşmesini bekliyorlar.
Dolayısıyla onların yapacağı abilik, ancak ve ancak biraz daha fazla tökezlemeye yol açar.
Şöyle bir bakalım CHP’ye...
Kemal Bey’in ayak oyunları çevirmek, rakibi kündeye getirmek, yakalayıp ezmek gibi konularda mahir olmadığı ve olamayacağı gayet açık.
Gürsel Tekin’in bu gibi konularda bir mahareti olabilir ama o da Ankara tipi oyun havalarına fazlasıyla yabancı.
Süheyl Batum desen, olaylara hâlâ “Cumhuriyet Mitingleri Tertip Komitesi Üyesi”nin vizyonu ve duyarlılığıyla bakabiliyor.
Oktay Ekşi ile Rıza Türmen gibi isimler, ayak oyunları falan gibi konularda çok “acemi” kalırlar.
Sezgin Tanrıkulu’dan bir Kemal Anadol bile çıkmaz.
Hurşit Güneş, tek başına Salih Kapusuz’u bile tutabilecek kudrete sahip değil.
Bihlun Tamaylıgil, bir Ayşenur Bahçekapılı’yı bile kündeye getiremez.
Hürriyet
Kaynak : haber7.com