HAN-I YAĞMA, ISTAKOZLU PEKİN ÖRDEĞİ 

Halk zorda.

Öğrenci il dışında üniversite kazanmışsa barınma ücretleri bile fahiş halde.

Emekli geçinmek için cansiperane çırpınıyor.

Asgari ücretli 17 bin ile terbiye ediliyor.

Özel sektör zaten içler acısı hale geldi.

Toplumun tüm katmanları ciddi bir darboğazdan geçiriliyor.

Ama birilerinin zengin ettiği küçük azınlık rahat içinde, bolluk içinde...

Halka porsiyon küçültme çağrıları havalarda uçuyorken, birileri portakallı pekin ördeği muhabbetinde .

Hırsımı alamıyorum 

Yanlış cümleler kurarım diye kendimi tutuyorum ya da tutmaya çalışıyorum.

En iyisi ben yazmayayım.

Tevfik Fikret’in şiirini paylaşayım.

Belki içimin acısını bir nebze olsun geçirir.

HAN-I YAĞMA ŞİİRİ (SADELEŞTİRİLMİŞ GÜNÜMÜZ TÜRKÇESİ İLE)

Bu sofracık, efendiler –ki bekler yutulmayı

Huzurunuzda titriyor –şu ulusun hayatıdır

Ulusun ki acılı, ulusun ki eşiğinde ölümün!

Ama sakın çekinmeyin, yiyin, yutun hapır hapır…

Yiyin, efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin,

Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

Efendiler pek açsınız besbelli yüzünüzden;

Yiyin, yemezseniz bugün, yarın kalır mı kim bilir?

Şu doyumcu sofra, bakın gelişinizle övünçlü!

Hakkıdır kutsal savaşınızın, evet, o hak da elde bir…

Yiyin, efendiler yiyin; bu iç şenliği sofra sizin,

Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

Bütün bu nazlı beylerin ne varsa ortalıkta say:

Soy sop, şeref, gösteriş, oyun, düğün, konak, saray,

Tüm sizindir efendiler, konak, saray, gelin, alay;

Tüm sizindir, tüm sizindir, hazır hazır, kolay kolay…

Yiyin, efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin,

Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

Büyüklüğün sindirimi biraz ağır olsa da yok zarar,

Görkemli yüceliği, öç alıcı sevinci var,

Bu sofra gönül almanızdan böyle ısınır ve ışıldar.

Sizin şu baş, beyin, ciğer, bütün şu kanlı lokmalar…

Yiyin, efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin,

Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

Verir zavallı memleket, verir ne varsa; malını,

Varlığını, hayatını, umudunu, hayalini,

Tüm olanca rahatını, olanca gönül balını,

Hemen yutun, düşünmeyin haramını, helalini…

Yiyin, efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin,

Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

Bu harmanın gelir sonu, kapıştırın giderayak!

Yarın bakarsınız söner bugün çatırdayan ocak!

Bugün ki mideler sağlam, bugün ki çorbalar sıcak;

Atıştırın, tıkıştırın, kapış kapış, çanak çanak…

Yiyin, efendiler yiyin; bu cümbüşlü sofra sizin;

Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

##

Rivayete göre Şam valisi Esat Paşa sıfırı tüketir ve hazine boşalır. 

Büyük sıkıntıya düşer. Danışmanları çare olarak Şam’daki dokumacılara fazladan vergi koymasını tavsiye eder. 

Bu tavsiye üzerine Esat Paşa danışmanlarına: 

“Böyle bir vergi koyarsak ne kadar gelir elde ederiz?” diye sorar.

“ Elli veya atmış kese altın elde ederiz” derler. 

Bunun üzerine Esat Paşa “ Bu insanlar zaten zar zor ayakta duruyor. Bu vergiyi nasıl ödeyecekler?” diye sorar. 

“ Evlerindeki altınları ve mücevherleri satarlar Paşam” diye cevap verirler. 

Esat Paşa “ Ben bu meblağı daha güzel bir yöntemle elde etsem nasıl olur?” diye sorar. Danışmanları sessizliğe bürünür.

Ertesi gün Paşa müftüye bir davet göndererek gece gizlice buluşalım der. 

Müftü gece Paşanın yanına gelir. Paşa “ Müftü efendi! Bize ulaşan bilgilere göre özel hayatında şeriata ayrıkı davanıyor ve evinde gizlice içki içiyormuşsun. 

Bu durumu İstanbul’a bildirmem gerek. 

Ancak önceden seni haberdar edeyim dedim” der. 

Bunu duyan müftü efendi paşaya yalvarmaya başlar. 

İstanbul’a haber vermemesi için paşaya 1000 mecidiye vermeyi teklif eder. 

Paşa kabul etmez. 

Müftü iki katını teklif eder. Paşa yine kabul etmez. 

Sonunda 6 bin mecidiyede anlaşırlar. 

Sonraki gün Esat Paşa Kadı efendiyi davet eder. “Kadı efendi! Rüşvet aldığın ve makamını şahsi menfaatin için kullandığına dair güvenilir kaynaklardan elimize bilgi ulaştı” der. 

Bu sefer Kadı efendi paşaya yalvarmaya başlar. “Aman efendim beni görevimden almayın, insanlara rezil olurum” diyerek Müftü efendi gibi Esat Paşa ile pazarlığa başlar. 

Kadı ile de 6 bin mecidiyede anlaşırlar. 

Sonra sırasıyla defterdar, karakol komutanı, esnaf ağası ve büyük zenginleri tek tek davet eder. 

Bu operasyonun sonunda Esat Paşa tam 200 kese mecidiye altını toplar. 

Arkasından danışmanlarını çağırır “ Şam halkına vergi koyduğumu falan duydunuz mu?” diye sorar. “Hayır Paşam duymadık” derler. “Bakın hiçbir vergi koymamama rağmen 50 yerine 200 kese mecidiye altını topladım” der. “Bunu nasıl yaptınız Paşam?” diye sorduklarında “Kuzuların derilerini yüzmektense koçların yünlerini kırkmak daha iyidir” der.