19.11.2022 16:45:00

Onur ERDOĞAN

Kağıt Etiket!

 

Yıllanmış taburede donla oturup annesinin tasla yıkadığı çocukluğum oldu benim.

 

Bir taraftan taburenin soğukluğu içime işlerken, diğer tarafta annemin kaynar suyla her seferinde haşladığı çocuk…

 

Banyodan çıkarken havluyla kundaklanan, kucaklanıp soba arkasına oturtulan bendim…

 

Sokakta mors oynarken hep mızıkçılık yapan, elindeki misketler ütüldüğünde hep abisinden misket araklayan…

 

Maçın en güzel yerinde zamansızca eve çağrılan, her saklambaçta sobelenen beceriksiz de benim…

 

He-man başlayacak diye koşa koşa eve giden, sonra annem sokağa çıkmama izin vermez korkusuyla terlikle kaçan…

 

Kardan adam yaptıktan sonra sabaha kadar erimesin diye dua eden bir tek ben miyim?

 

Margarin sürülmüş ekmeği annesine sepetle salsın diye aşağıdan yalvaran çocuktum ben…

 

İnsafa gelen komşunun saldığı salçalı ekmekle mutlu olan…

 

Yerde bulduğu ekmek parçasını üç kere öpüp başına koyan bendim…

 

Ekmeğin üzerindeki küçücük kâğıt etiketleri toplardım.

 

Hafta sonu hiç ders çalışmayıp, hepsini Pazar akşamı yapan,

Aylar önce verilen dönem ödevini son güne bırakan,

Kantinden aldığı patosu paylaşmaktan asla karnı doyamayan,

Aynı şişeden 5 arkadaş kola içen,

Gazoz kapaklarına değer katıp toplayan,

Eve daha az girmek için çişini bile ağaç altına yapan…

 

Şimdi anlıyorum ki çok ama çok güzelmiş o günler.

Evlerde huzur, sokaklarda güven varmış.

Saygı ve sevgi varmış toplumda. Komşu teyzeye ekmek alır, pazar arabasına yardım ederdik. Korkmadan okşardı başımızı komşu amcalar. Bakkalımız vardı, bakkal amcamız.

Sokaklarımız toz toprak, ağaçların tepesinden meyve yiyerek büyüdük.

Kaldırım kenarında oturup konuşurduk saatlerce, asla bizim olamayacak oyuncaklardan…

 

Belki bu kadar oyuncağımız, teknolojik aletimiz, marka kıyafetlerimiz yoktu. Hiçbir şeyimiz yoktu ama umudumuz vardı, hayallerimiz vardı kocaman.

 

Çocuk gibi dopdolu bir çocukluk geçirdim.

 

Hayat pahalılığı, enflasyon, işsizlik, açlık nedir bilmezdik. Haberlerden haberi olmadan mutlu mesut büyüdük mahallemizde.

 

Keşke büyümeseydim de her gün hayalleri için dua eden çocuk kalsaydım… 

Onur ERDOĞAN


TÜM YAZARLAR

Veri politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Detaylar için veri politikamızı inceleyebilirsiniz.