KAYIP MUTLULUK
Mutluluk, TDK sözlüğünde “Bütün özlemlere eksiksiz ve sürekli olarak ulaşılmaktan duyulan kıvanç durumu, ongunluk, kut, saadet, bahtiyarlık, saadetlilik” olarak tanımlanmakta olup, şimdiye dek sayısız değişik tanımları yapılmış görece ve göreli bir kavramdır.
Kimileri mutluluğu maddi alanda, kimileri manevi alanda, kimileri ise hem maddi hem manevi alanda edinilebilecek bir ruhsal hal olarak ele almışlardır.
Mutluluk hakkında mistisizmde, çeşitli dinlerde ve felsefi ekollerde ortaya konan görüşlerde farklılıklar genelde şu şekilde ortaya çıkmaktadır.
*Mutluluk bir amaç mı, bir sonuç mu olmalıdır?
*Mutluluk, manevi değerlere mi bağlıdır, maddi değerlere mi bağlıdır?
* Mutsuzluğu tatmamış biri mutlu olabilir mi?
Bütün insanlık mutluluğu arıyor. Kimisi satın aldığı ya da alamadığı eşyalarda sanıyor mutluluğu, kimisi elde edemediği başarıda, kimisi aşkında, kimisi parada-güçte, kimisi başkasının başarısızlığında…
Bu liste uzar gider. Bir sürü kitap bir sürü makale var mutlu olmanın sırlarını anlatan. Sanki kulaklara ilk defa duyulacak efsunu fısıldarlar. Oysaki mutluluk mutsuzlukla iç içedir .Hayattaki tüm zıtlıklar birbirini güçlendiriyor zaten.
Sürekli mutlu olmak yok, biraz gözyaşı dökmek lazım .Gözyaşı dökeceksin ki yağmur sonrası güneş gibi mutluluk kıymetli olacak.
İnsan mutluluğunu kendisi bulması lazım . Önce kendini sevmekle başlamalısın. Mesela aynadaki görüntünle barışacaksın, sabah uyanınca sağlam uyandığın için şükredeceksin , yüzünü yıkadığında musluktan akan suya şükredeceksin. Pencereni açacaksın gelen esinti seni mutlu edecek. Bir kahve, çay-kokusu mutluluğun kaynağı olacak belkide. Yani bakış açını değiştireceksin, aşırı beklentilere girmeden çevrene göre yaşamını düzenleyeceksin. Yaşamın içindeki sürekli olan olumlu-olumsuz ikilemin farkında olacaksın.Değerli arkadaşımın şiir kitabında geçen ‘’Veda kolaksiyoncusu’’ kavramı beni çok etkilemişti veda etmeyide bileceksin ona kavuşmayıda anı yaşayıp yürüyebilmelisin
İnsanın mutlu olması için gereken şey, kendisi için değil, kendisinden sonra gelecekler için çalışması düşüncesi hakim olmalıdır.
insanlar gerçek mutluluk ve kurtuluşu, ancak maddelere tapan nefislerinin hava ve hevesine tutsak olmuş iradelerine göre değer biçtikleri birtakım uydurma kurallardan beklemeliler.
Devam eden, ölmeyen bir mutluluk, sonsuz değerlere bağlı ve onlarla geçerli bir mutluluktur. Şu halde hakiki mutluluğun kaynaklarından birini de, ebedi olan canlı varlıklara, özellikle insan ruhlarına duyulan sevgi oluşturur. Çünkü o sevgi ebedidir.
‘’İyi insan mutluluk, kötü insan tecrübe ,yanlış insan ders, mükemmel insan iz bırakır.’’(Hz. Mevlana)
“Bütün mutsuz olanlar, yalnız kendi mutlulukları peşinde koşanlardır. Bütün mutlu olanlar ise başkalarının mutlu olması için çalışanlardır.” (Budizm)
”İnsanın gerçek varlığını bilmesi mutluluk, unutması ise elemdir.” (Sri Nisargadatta Maharaj)