Bugün, 23 Nisan 2024 Salı
Kirpiklerinde Kar Tanesi Taşıyan Masumlar
Beklediğimiz o an gelmişti kızımın sürekli “bir kar yağsa da izlesek“ dediği o an. Perdeleri sonuna kadar açtık, sıcak çikolatamızı yaptık. Pencereden yağan o masum, romantik, keyif veren karı izlemeye başladık. Tabii biraz da kombiyi yükselterek keyfimize keyif kattık. Ta ki o an hani “gözümüzden ırak olan gönlümüzden de ırak olur misali” İHH‘dan gelen mesajı okuyuncaya kadar. O andan itibaren ne kar masumdu, ne ben ne kızım ne de insanlık.
Aman Allah’ım dedik biz ne yapıyoruz? Biz kar diyince kartopu, kardan adam, sıcacık battaniyelerle camdan dışarıyı izlemek; renkli bereler, atkılar, eldivenler takmak diye düşünürdük. Bize keyif katan durum kardeşlerimizin başına zulüm olarak yağıyordu. Biz onları düşünmeden kışa girmiştik hâlbuki bu günlerin gelmesi olasıydı ama onların hala sırtlarını dayayacağı duvarları olmamıştı. Empati yapmak lazım bu zorluk bir kaç saatlik, birkaç günlük değil: aylarca sürecek bir durum. O masum, hiçbir şeyden haberi olmayan yavrucakların suçu ne?
Vatansız, yetim-öksüz kaldılar yetmedi şimdi de dört duvarsız kaldılar. Açlık, susuzluk, soğuk, rutubet, hangi biriyle nasıl savaşacaklar. Hâlbuki onlar kirpiklerinde kar taneleri taşıyan masum çocuklardı. Biz Müslüman olarak daha ne kadar seyirci kalacağız? Mahşer günü nasıl cevap vereceğiz diye düşündükçe ben de üşüyorum, bende titriyorum. Allah’ım affet bizi demek yetecek mi? Af bu kadar kolay mı? Hani senelik temizlik yaparken eskilerimizi kullanmadıklarımızı toplayıp göndermiştik, evde yenilerini almak için yer açılmıştı vicdanımızı da rahatlatma şeklini, bulmuştuk aslında, elimizden gelen bu muydu yoksa kocaman bir ironi miydi? Bence değil elimizden gelen bu olamazdı, olmamalıydı. Keyfimizden biraz ödün vermeliyiz, lüksümüzden, israfımızdan... Biz bunu yapmadıkça bir çadırın zulmünü biz düzeltmedikçe, bir çocuğu biz ısıtmadıkça, bir gariban yavrunun karnını biz doyurmadıkça af dilememeliyiz. Bir masumun daha ölmesine izin vermemeliyiz oradaki her bir çocuk bizim yavrumuz. Ayakları çıplak, karınları aç, sırtları dayanaksız.
Onların üzerlerine lapa lapa yağarken kar, bir bir yıkıldı çadırları sonra da umutları bizim de yüreklerimiz donmadan insanlığımız kıyama kalkmalı.
Müslüman UYAN düşen, ezilen insan, dindaşın. Tut elinden kaldır! Sen bir ver Allah sana on versin. Bu düstur hepimizin olsun. Unutmayalım ki çocuk çocuktur hangi coğrafyadan, hangi dinden, hangi dilden, hangi milletten olursa olsun yarının umutları onlar. Biz sahip çıkmazsak yarın mahşerde Rabbimiz de bize sahip çıkmayacaktır.
Yıkım/yokluk/yarınsızlık/plansızlık/kimliksizlik/bir hiçsiniz demenin en amiyane yolu hangi coğrafyada ve her ne biçimde olursa olsun şiddete maruz bırakılmış bir çocuk 'en büyük özrü' hak eden çocuktur.
ÖZÜR dileriz çocuklar çocukluğunuzu çaldığımız için, ÖZÜR dileriz çocuklar ölümünüze engel olamadığımız için.
Veri politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Detaylar için veri politikamızı inceleyebilirsiniz.
