Tükenmiş  Evlilik ve Yükselen Duvarlar

Surekli  eleştiri evlilik içinde normal bir hale gelmişti. Kocasindan ilk elestirisi,  mutfak dolabinın içine kapları sistemli  dizmediğiyle baslamisti... 
Zamanla birer birer daha eklendi.
Kadin , duvarlar inşa etmeye başladı . Eşi, neden duvar inşa ettiğini  bile bilemeyecekti.

Artik konusmuyorlardı. Konusamiyorlardi. Çünkü eşiyle  konuşmaya ne yeteneği ne zekası vardı. Belkide öyle düşünmeye başlamıştı.
Kızın babası, annesine benzememesi için kizina  nasihatta bulundu. Sakın bunun gibi olma. 
Annenin duvarları daha da yükseliyordu.

Kadın, eşinin benzetmelerinden   nefret ediyordu . Her defasinda  dile getirmesinden  de. 
Karısı, eşinin aldatmalarini dile  getirmeyi çoktan bırakmıştı artık kocasının dış görünüşüyle de uğraşmıyordu.  Yorulmuştu 

Bu çiftin , Her zaman bir mücadeleleri olacaktı ve başka bir şey olmayacak.
Sen beğenmeyeceksin belki mükemmeli isteyeceksin ama bosver benim tarafımdan bakma bile dedi kadın..

Mutlu  evli insanlar zamanlarını boşanmayı düşünerek geçirmiyorlar.  Zamanını boşa geçirme seni anlayacak  birileri olacak dedi kadın.. 
Sarzını yerınden kaldırmayacak senin düzenine saygı duyacak birisi.

Suclamalar  , vazgecilmez hale gelmeye baslamisti. Kadın,  inşa ettiği duvarları o kadar büyüdü ki gökyüzünü göremiyordu.

Birbirlerine ,  aci sozleri dokunduruyorlardi.

Kadın, Kızım, annene benzeme sakın...
Ne yapacagini bilemiyor bak  . Kendisi koca bir asalak  .

Eli telefonda  olan koca, seni bir ara dinlerim dedi ve uzaklaştı.

Kısa Bir veda ...
Kim bilir belki de bir bu veda elvedaya dönüşecek  dedi kadin ve duvarların altında kaldı...

Uzun aradan sonra kısa bir yazıyla Merhaba, 
Sevgi ve saygılarımla, 
Şükriye Güngör