Tükenmiş Evlilik ve Yükselen Duvarlar
Surekli eleştiri evlilik içinde normal bir hale gelmişti. Kocasindan ilk elestirisi, mutfak dolabinın içine kapları sistemli dizmediğiyle baslamisti...
Zamanla birer birer daha eklendi.
Kadin , duvarlar inşa etmeye başladı . Eşi, neden duvar inşa ettiğini bile bilemeyecekti.
Artik konusmuyorlardı. Konusamiyorlardi. Çünkü eşiyle konuşmaya ne yeteneği ne zekası vardı. Belkide öyle düşünmeye başlamıştı.
Kızın babası, annesine benzememesi için kizina nasihatta bulundu. Sakın bunun gibi olma.
Annenin duvarları daha da yükseliyordu.
Kadın, eşinin benzetmelerinden nefret ediyordu . Her defasinda dile getirmesinden de.
Karısı, eşinin aldatmalarini dile getirmeyi çoktan bırakmıştı artık kocasının dış görünüşüyle de uğraşmıyordu. Yorulmuştu
Bu çiftin , Her zaman bir mücadeleleri olacaktı ve başka bir şey olmayacak.
Sen beğenmeyeceksin belki mükemmeli isteyeceksin ama bosver benim tarafımdan bakma bile dedi kadın..
Mutlu evli insanlar zamanlarını boşanmayı düşünerek geçirmiyorlar. Zamanını boşa geçirme seni anlayacak birileri olacak dedi kadın..
Sarzını yerınden kaldırmayacak senin düzenine saygı duyacak birisi.
Suclamalar , vazgecilmez hale gelmeye baslamisti. Kadın, inşa ettiği duvarları o kadar büyüdü ki gökyüzünü göremiyordu.
Birbirlerine , aci sozleri dokunduruyorlardi.
Kadın, Kızım, annene benzeme sakın...
Ne yapacagini bilemiyor bak . Kendisi koca bir asalak .
Eli telefonda olan koca, seni bir ara dinlerim dedi ve uzaklaştı.
Kısa Bir veda ...
Kim bilir belki de bir bu veda elvedaya dönüşecek dedi kadin ve duvarların altında kaldı...
Uzun aradan sonra kısa bir yazıyla Merhaba,
Sevgi ve saygılarımla,
Şükriye Güngör